Czy dihydrokumaryna jest toksyczna?

Dihydrokumaryna, substancja zapachowa, stosowana w żywności, stosowana również jako substytut kumaryny, stosowana jako aromat kosmetyczny; mieszanka śmietany, kokosa i aromatu cynamonu; stosowana również jako aromat tytoniu.

Czy dihydrokumaryna jest toksyczna?

Dihydrokumaryna nie jest toksyczna. Dihydrokumaryna to naturalny produkt występujący w żółtym nosorożcu waniliowym. Jest otrzymywana poprzez uwodornienie kumaryny w obecności katalizatora niklowego w temperaturze 160-200°C i pod ciśnieniem. Może być również stosowana jako surowiec, hydrolizowana w alkalicznym roztworze wodnym w celu uzyskania kwasu o-hydroksyfenylopropionowego, który następnie jest odwadniany i otrzymywany w obiegu zamkniętym.

Warunki przechowywania

Przechowywać w chłodnym i suchym miejscu, w zamkniętym i ciemnym miejscu, z przestrzenią w lufie tak małą, jak to możliwe, zgodnie z przepisami bezpieczeństwa, wypełnioną azotem. Przechowywać w chłodnym, wentylowanym magazynie. Trzymać z dala od ognia i wody. Przechowywać oddzielnie od utleniacza, nie mieszać z innymi magazynami. Wyposażone w odpowiedni sprzęt przeciwpożarowy.

Badanie in vitro

W teście enzymatycznym in vitro dihydrokumaryna indukowała zależne od stężenia hamowanie SIRT1 (IC50 208 μM). Obserwowano zmniejszenie aktywności deacetylazy SIRT1 nawet przy dawkach mikromolowych (odpowiednio 85 ± 5,8 i 73 ± 13,7% aktywności przy stężeniu 1,6 μM i 8 μM). Deacetylaza SIRT2 mikrotubul również była hamowana w podobny, zależny od dawki sposób (IC50 295 μM).

Po 24 godzinach ekspozycji dihydrokumaryna (1-5 mM) zwiększała cytotoksyczność w liniach komórkowych TK6 w sposób zależny od dawki. Dihydrokumaryna (1-5 mM) zwiększała apoptozę w liniach komórkowych TK6 w sposób zależny od dawki po 6 godzinach. Dawka 5 mM dihydrokumaryny zwiększała apoptozę po 6 godzinach w linii komórkowej TK6. Po 24 godzinach ekspozycji dihydrokumaryna (1-5 mM) zwiększała acetylację lizyny 373 i 382 p53 w sposób zależny od dawki w linii komórkowej TK6.